ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
Μικρέ μπάσταρδε,
εσύ φταίς για ΟΛΑ!
Να σε γιορτάσω;
μηπως θα έπρεπε να σε σκοτώσω καλύτερα και να χορέψω
κλαίγοντας πατώντας πάνω στα καμμένα φτερά σου;
Εσύ που με αναγκάζεις να ζώ τις πιο χαρούμενες και τις πιό θλιβερές στιγμές μου σε μια δοσολογία που μόνο άδικη μπορώ να την πω!
Εσυ που με κάνεις να πετάω δανείζοντάς μου τα φτερά σου, αλλα σκάς στα γέλια κάθε φορά που πέφτω απότομα και σπάω τα μούτρα μου!
Εσύ που με κάνεις να λαχταρώ, να καρτερώ ενα φιλί, εκεί που φιλί δεν θα έρθει!
Ε λοιπόν , την ημέρα της γιορτής σου το δώρο μου θα είναι μια ευχή και κατάρα μαζί.
Ευχομαι ρε μαλακισμένο να είσαι πάντα ερωτευμένος
και να περνάς όσα περνώ εγώ
για όλη την αιωνιότητα την οποία υποτίθεται πως ζείς.
Αντε τράβα τώρα τις ξανθιές σου τούφες επειδή δεν σου μιλάει
και μάδα ένα ένα τα πούπουλα απο τα φτερά σου να δείς αν σε αγαπάει..
ετσί να δείς και εσύ τη γλύκα!
1 comment:
Γράφεις υπέροχα, καταραμένα...
Post a Comment