ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΗ

Είναι στιγμές σαν και αυτή,

στιγμές που με κάνουν να αντιλαμβάνομαι την σαπουνόφουσκα μέσα στην οποία ζώ.

Μου είπες πως γράφω υπέροχα, καταραμένα, σε ευχαριστώ μα...

μα είναι στιγμές σαν και αυτή που διάβασα το post σου που αντιλαμβάνομαι

πόσο κενά είναι όσα γράφω.

Καταπιάνομαι με τον έρωτα, την απογοήτευση,

στεναχωριέμαι που αυτός που αγαπώ δεν με θέλει, η μάλλον συγκρατιέται,

βρίζω τη μοίρα που με έφερε κοντά του και που δεν το έκανε αργότερα

αλλα...

στιγμές σαν και αυτή με κάνουν να καταλαβαίνω...

περισσότερο να θυμάμαι..

πόσα πέρασα όταν πέθανε ο πατέρας μου μπροστά στα τότε αθώα παιδικά μάτια μου,

πώς μικρό παιδάκι ακώνιζα τα νύχια μου και νιαούριζα διοτι δεν μπορούσα να βρηχηθώ

σε αυτούς που πλήγωναν την μάνα μου,

πώς βαφτίστηκα αρχηγός της και την απάλαξα απο τις έγνοιες.

και όλα αυτά πρίν κλείσω τα 18

τώρα όλα είναι πίσω,

έχω μείνει να ενδιαφερομαι μόνο για τους έρωτες μου, για τα χόμπι μου

έχω μείνει με ενα μεγάλο όπλο, το όπλο της λήθης.

Νιώθω τυχερός που πλέον δεν πονάω οταν πεθαίνει κάποιος διοτι πολύ απλα το συνήθισα,

και μην ακούς αυτούς που λένε πως δεν συνηθιζεται, ολα είναι θέμα επανάληψης.

Νιωθω τυχερός που πλέον έχω την πολυτέλεια να μην ενδιαφέρομαι, να είμαι αναίσθητος όπως με κατηγορούν. Εγινα σκληρός, ήμουν μόνος, επιβίωσα.

Παρόλα αυτά κατι τέτοιες στιγμές με κάνουν να αντιλαμβάνομαι πως είμαι ανίκανος να σταθώ σε κάποιον που περνάει δύσκολα.

Ολα αυτά λοιπόν διοτι εξαιτ'ίας της απάθειας μου προς το θάνατο και τις αρρώστειες, δεν μπορώ να πώ κάτι γλυκό, συμπονετικό, δεν μπορώ να πώ στον άλλο να νιώσει καλύτερα διοτι εμένα όταν μου το έλεγαν τους έβριζα.

Ολα αυτα ειναι απλά μια γλυκιά αγκαλία στον alex a. ο οποίος με συγκίνησε με το comment του, μου θύμισε τα παλιά με τα post του και με έκανε να γουστάρω που τα αντιμετωπίζει τόσο αριστοκρατικά..

τον αγαπάς alex είναι ο πατέρας σου, και έστω και αν θα έπρεπε αυτός να είναι ο αγγελός σου, εσυ προσπάθησε να να μην είσαι σαν και αυτόν, καλά έκανες..θα το δεί κάποια στιγμή και θα είναι υπερήφανος για εσένα.

στέκεσαι όπως πρέπει σε εκείνη, και ας σε πρίζει, ναι θα σε φτάσει στο αμήν, αλλα ακου με ..όταν θα έρθει εκείνη η ώρα δεν θα θυμάσαι την κούραση που νίωθεις για αυτήν θα νίωθεις μια γαλήνη..

αγάπα το μωρό σου και να νιώθεις ευλογημένος που τον έχεις δίπλα σου..είναι η οικογένεια που εσυ διαλέγεις για εσένα..

και μην ξεχνάς ποτέ να χαμογελάς, στο φινάλε κάνει πάντα τους άλλους να ανησυχούν!